گزیده ای از تاریخ معماری جهان
لندن با الهام از مدل چینی، یک نمونه شهر زیست محیطی می سازد
شهردار لندن، کن لیوینگستن هنگام بازدید از طرح شهر ((دونگتان در چین)) اعلام کرد که در منطقه
((تیمز گیت وی)) هم شهر سبزی با هزار خانه ساخته خواهد شد. دونگتان در دهانه رود یانگ تسه،
شهری است که از انرژی قابل تجدید استفاده خواهد کرد. این شهر که شرکت آروپ آن را طراحی
کرده، شهر خودکفایی برای سکونت ۵۰۰هزار نفر خواهد بود و مرحله اول آن برای سکونت ۸۰هزار
نفر در سال ۲۰۲۰ به پایان خواهد رسید.
این شهر نمونه لندن هم مانند دونگتان، تماما از منابع قابل
تجدید انرژی، همچون توربینهای بادی و سلولهای خورشیدی استفاده خواهد کرد. شهردار لندن می گوید:
((شهر بدون دود لندن نشان خواهد داد که ساختن این گونه شهرها عملی و قابل اجراست و در تمام شهر
های جدید می توان آلودگی را کاهش داد)).
یکی از مدیران آروپ که مدیریت پروژه دونگتان را هم به
عهده دارد می گود که پروژه تیمز گیت وی می تواند تا ۲۰۱۰ تکمیل شود.
طرح گه ری برای موزه گوگنهایم در ابوظبی
در کنار همسایه ای چون دوبی که توجه جهانی را به توریسم تجملی و معماری چشمگیر خود جلب
کرده،ابوظبی،پایتخت امارات متحده عربی، قصد دارد از فرهنگ به عنوان عامل جلب توریست بهره
گیرد.
در این راه، مقامات سعی دارند((تاثیر بیلبائو)) را آنجا هم به وجود آورند و قرادادهایی با بنیاد
گوگنهایم و فرانک گه ری برای ساخت شعبه جدیدی از موزه های گوگنهایم بسته اند.
در حالی که
توسعه دوبی سریع و تماشایی بوده، ابوظبی آینده را با احتیاط برنامه ریزی می کند و موزه گوگنهایم
را بخشی از منطقه بزرگ فرهنگی در ((جزیره سعادیات)) در نظر دارد. این گستره خشکی در ۱۶۴
متری ساحل،موزه های ملی،دریایی و هنر کلاسیک را به همراه مرکز هنرهای نمایشی و یک پارک
هنر در خود جا می دهد. براساس قرارداد تفاهم بین دولت امارات و بنیاد گوگنهایم ساخت و نگهداری
موزه به عهده دولت امارات خواهد بود.
آنها تعدادی آثار هنری ثابت جمع آوری خواهند کرد و مسئولان
مجموعه خود به امانت خواهد داد. این پروژه بار دیگر گه ری و بنیاد گوگنهایم را،بعد از
تکمیل موزه منهتن در کنار هم قرار می دهد.به گفته مقامات بنیاد، موزه ابوظبی در مقایسه
با دیگر پروژه های گوگنهایم، سرمایه گذاری مطمئن تری است، زیرا هزینه آن را شخص
امیر تامین خواهدکرد.
ویلیام جی. آر. کرتیس در اسپانیا
ویلیام جی. آر. کرتیس، یکی از معتبرترین پژوهشگران تاریخ معماری، مخالف سرسخت تاثیر معماران
صاحب نام بر معماری است.
او برای معمرفی کار جدید خود، معماری مدرن از سال ۱۹۰۰ تاکنون، و
بحث درباره نمایشگاه MOMA درباره معماری مدرن اسپانیا – که تا ژانویه ۲۰۰۸ادامه پیدا خواهد کرد
-در مادرید حضور داشت.او درپاسخ به علت انتقادهایش ازنمایشگاهی که مورد استقبال معماران اسپانیایی
قرار گرفته می گوید: معماری اسپانیا ((عقده آن سوی اقیانوس اطلس)) دارد.
این نمایشگاه هم قرار بود به
آنچه در اسپانیا می گذرد بپردازد، ولی نهایتا تمامی آنچه توانست بگوید این بود که در اسپانیا، در کنار
نامهای بزرگ بین المللی کارهای جالب دیگری هم دیده می شود. تاسف آور و غم انگیز است که اسپانیا،
به دنبال تایید گرفتن از فرهنگی در حال زوال همچون آمریکاست. MOMA سالها سرگردان بوده و این
نمایشگاهی است که به دنبال کارهای جدید می گردد و به نظر می رسد در ((مورسیا)) آنچه را به دنبال
آن بوده یافته است.صرف اینکه زاها حدید در اسپانیا کار می کند،توجه کننده آنچه دراین کشور می گذرد،
نیست. در واقع حتی مانع از آن می شود که ببینیم ساختمانهای مجاور کارهای او بهتر هستند.
اسطوره
فرااقیانوسی خجالت آور و احمقانه است و می تواند بسیار مخرب باشد. من به ایده نمایشگاه هم، که می
گوید اسپانیا نوگرایی خود را مدیون دموکراسی است،انتقاد دارم.سهم عمده معماری مدرن اسپانیا متعلق
به دوره فرانکو است. مثلا آثار کودرچ.
علاوه بر این، در آن زمان معماری مدرن چپ گرا و معماری
مدرن راست گرا هم وجود داشت،در واقع این موضوع پیچیده ای است که نمی توان با آن ساده انگارانه
برخورد کرد.برخورد نمایشگاه در این مورد پدرسالارانه است، MOMA می گوید: ما گرنیکا را زمانی
به آنها بازگرداندیم که ثابت کردند دموکرات هستند. او این نمایشگاه را بازتاب معماری را همچون کالایی
مصرفی ارائه می کند.
البته واضح است که معماری هم با مشکل فراگیر علایم تجاری درگیر است. من
درک می کنم چرا یک کار فرانک گه ری توجه رسانه های جهان را جلب می کند، ولی باید توجه کرد که
این تنها بخشی از معماری است. اگر مدیر نمایشگاه، معماری را فقط به چشم یک تابلوی تبلیغاتی ببیند، با
مشکل روبرو می شود،در واقع جامعه هم مشکل پیدا می کند.واقعا نمی فهمم چرا اسپانیا،با وجود معمارانی
همچون رافائل مونئو و ناوارو بالدوگ در این کشور، که واقعا تاریخ می دانند، جنبه نمایشی معماری را
برگزیده.اودر مورد حضور نامهای سرشناس در معماری می گوید:تا زمانی که موزه ملکه سوفیا نمایشگاه
هنری فوق العاده ای بود که دو آسانسور جلوی ورودی اصلی داشت، از طرف همه نادیده گرفته می شد،اما
حالا همه درباره بخش الحاقی آن که طرح معمار فرانسوی ژان نوول است، صحبت می کنند. ولی امروز
میدان روبه روی آن، پر سر و صدا و کثیف و گالری شبها تعطیل است.
ولی کاربرد گالری چیست؟
آیا باید از آن استفاده کرد یا فقط یک پس زمینه است؟ کرتیس در پاسخ به اینکه آیا نکته مثبتی در
معماری مدرن می بیند، می گوید: بخش عمده معماری امروز همچون یک سوپرمارکت است، پر از
بسته بندیهای پرزرق و برق. این معماری سریع و ظاهری است. متاسفم که اسپانیا هم در این دام
افتاده است.
به نظر من معماری با نمایش فرق دارد. ولی فکر می کنم این حرف به مزاج مسئولان خوش
نمی آید، آنها به امید برنده شدن در جایزه پریتزکر، کار سفارش می دهند.
جایزه نقدی برای ساختمانهای سبز (زیست محیطی)
جوایز نقدی هولیسم - که
اولین مسابقه جهانی برای انتخاب پروژه های ساختمانی پایدار است- به مبلغ
یک میلیون دلار آوریل امسال در بانکوک به برندگان داده شده است.
یک جایزه طلایی به مبلغ ۳۰۰هزار دلار
به دفتر معماری ((اینگن هون)) از آلمان، برای ایستگاه مرکزی جدید قطار در اشتوتگارت و جایزه طلایی
دیگری در دفتر معماری ((آرکی-۵-کا)) از ونزوئلا برای پروژه زیربنایی در حلبی آبادی در پایتخت تعلق
گرفت. جایزه نقره به مبلغ ۲۵۰هزار دلار تیمی متشکل از لوئیجی چنتولا و ماریا جوانا ری ایتانو برای
طرح جامع شهری در ایتالیا اهدا شد.
دفتر معماری دانیل پرل،
مارک پودو بیوک و برنارد الیویر در
مونترال جایزه برنز را به مبلغ ۱۵۰هزار دلار برای یک
پروژه بازسازی شهری در مونترال گرفتند،
این پروژه با تاکید بر مشارکت جمعی و با به کارگیری تکنولوژی ساختمانی عالی ساخته شده است.
اسامی برندگان پس از ۳سال بررسی و برگزاری مسابقات منطقه ای، به وسیله
بنیاد هولیسم که هزینه
های آن را شرکت سوئیسی سیمان هولیسم می پردازد اعلام شد. داوران بین المللی عبارت بودند از انریک
نورتن، تام مین(FAA) و ادل نائود سانتوس (FAIA).
ادل سانتوس رئیس هیئت داوران و رئیس
دانشکده
معماری MIT می گوید: ((به دلیل تفاوت شرایط توسعه در کشورهای جهان، نظریه های مربوط به طراحی
پایدار هم در مناطق مختلف با هم متفاوت اند.)) بنابراین لازمه انتخاب برندگان از میان نمونه های بسیار،
ارزیابی ارزش اجتماعی، کارایی اقتصادی و تاثیرات زیست محیطی آنها بود. در آفریقا و آمریکای لاتین
، تاکید بیشتری بر پایداری در ارتباط با توسعه جامعه بود، در حالی که در آمریکا و اروپا راه حل ها بیشتر
مبتنی بر تکنولوژی و عموما در چارچوب ساختمانهای سبز بودند. آمریکا مقامی کسب نکرد، به گفته
سانتوس به این دلیل که در آنجا برای مسابقه تبلیغات کافی نشده بود و بحث طراحی پایدار هم در آمریکا
موضوع نسبتا جدیدی است.
در اروپا، روشهای پایدار ساختمان مدتی است که به کار گرفته می شود، در
آمریکا مشتریان به بلند مدت فکر نمی کنند
.
بهنیش و طرح توسعه مرکز شهر پیتزبورگ
در طرح توسعه مرکز شهر پیتزبورگ به مساحت ۶ جریب که حدود سال ۲۰۱۴ تکمیل خواهد شد،
نوارهای سبز در سرتاسر سایت دیده می شود. باغهایی در ارتفاع، بلوکهای آپارتمانی را در بر خواهد
گرفت و یک پارک مرتفع، در طول بلوکها، با قطع کردن جاده، خانه های شهر را به رود ((النگی))
متصل خواهد کرد.
تيم بين المللي طراحي و توسعه ((ريور پارك)) به سرپرستی دفتر معماری بهنیش
برند مسابقه((ناحیه فرهنگی ساحل رودخانه)) شد. اعضای دیگر تیم عبارت بودند از دفتر معماری
گهل از دانمارک و دفتر معماری آلیانس کانادا. ۱۴داور مسابقه به اتفاق آرا طرح ریور پارک را
برگزیدند. صندوق توسعه پیتزبورگ که هزینه ۴۶۰ میلیون دلاری پروژه را می پردازد، اعلام کرده
بود که برای آنها((دستیابی به یک طرح جامع خوب، مهم تر از یک طرح شمایل گونه است)).بخش
غالب در طرح برنده، بخش مسکونی جدید شامل آپارتمان، خانه های شهری و آپارتمانهای اجاره ای
دارد. برای ایجاد((شهر سبز سه بعدی)) طرح شامل ۴ میدان عمومی و خیابانهای پیاده راه و پارکهایی
است که مناطق سبز داخل بلوکها را کامل می کنند.
شرکت ساختمانی ایرلندی سایت کالاتراوا را در اختیار می گیرد
در ماه جولای ۲۰۰۶ شرکت ساختمانی ((شلبورن)) در دوبلین، سایت ۲/۲ جریبی را در ساحل دریاچه
شیکاگو خرید برای ساخت برج ۱۲۴ طبقه سانتیاگو کالاتراوا در نظر گرفته شده است. ساختمان ۹۲۰
هزار فوت مربعی، ۱/۵۷۰ فوت ارتفاع خواهد داشت و علاوه بر واحدهای آپارتمانی، ۱۵۰ اتاق هتل
در ۲۰ طبقه و ۵۰هزار فوت مربع فضای خدماتی و فروشگاه دارد. طرح مارپیچی برج که آن را به
ستونی از دود، سر مته و پرده چرخان هم تشبیه کرده اند در ساختار آن محقق خواهد شد.
هرتزوگ و دمرون یک زیگورات شیشه ای برای ((تیت)) پیشنهاد کرده اند
هرتزوگ و دمرون به موزه تیت مدرن بازگشته اند. جولای ۲۰۰۶ تیم سوئیسی طرح خود را برای
الحاق یک بخش شیشه ای به نیروگاه ((بنک ساید)) ارائه داد. این نیروگاه پس از بازسازی به عنوان
بخشی از موزه تیت مورد استفاده قرار می گیرد. بخش الحاقی مساحت فعلی را تا ۶۰درصد افزایش
خواهد داد.تیت مدرن که در سال ۲۰۰۰ افتتاح شد، برای ۱/۸ میلیون بازدید کننده در سال طراحی
شده بود ولی سال گذشته ۴/۱میلیون هنر دوست از آن بازدید کردند.موزه هنر مدرن نیویورک در همان
مدت ۲/۶۷میلیون نفر و مرکز پمپیدو در پاریس ۲/۵میلیون بازدید کننده داشتند. نیروگاه ((بنک ساید))
هنوز هم برق تولید می کند و وقتی در سال ۲۰۰۰ قرار شد کارخانه به محوطه کوچکتری در ساختمان
منتقل شود، مدیر تیت پیشنهاد کرد فضای خالی به عنوان بخشی از موزه به مار گرفته شود.طرح این
بخش شامل ۱۱ بلوک شیشه ای روی هم چیده شده که در زوایای مختلف از بدنه هرمی شکل بیرون
زده اند و بریده بریده بودن آن در تضاد با ساختمان یکپارچه نیروگاه است. معماران می گویند از
مکعبهای بیرون زده می توان دو برداشت متفاوت داشت: هرمی در حال فرسایش یا هرمی در حال
زاده شدن. بخش الحاقی که چسبیده به نمای جنوبی نیروگاه است، ۱۰ گالری جدید برای ارائه هنر
معاصر از جمله عکاسی، فیلم، ویدئو و هنرهای نمایشی دارد.
بخشهای دیگر عبارت اند از: فضاهای
آموزشی، ۲ محوطه جدید برای اجرای نمایش درون مخزنهای روغن نیروگاه سابق و یک ورودی جدید
در محور شمال – جنوب. سه طبقه بالایی ساختمان ۲۳۰ فوتی که از طرف شمال دیده می شوند،منظره
ساحل جنوبی را که برای لندن بسیار محترم است،تغییر می دهند. نگرانیهایی هم از بابت ارتفاع و فرم
جسورانه ساختمان ابراز شده است.
امید می رود که این پروژه ۳۱۴ میلیون دلاری تا سال ۲۰۱۲، که
لندن میزان بازیهای المپیک خواهد بود، تکمیل شود.